මුහුද ඔබ මොහොතකට අතහැර
වෙරළ වෙත දිවයමි
නෙතු පියාගමි...
මදක් විඳිනෙමි, එහි පපුතුරෙහි උනුසුම
ඇඳුම වියළා ගමි
විසිහතර පැයම තෙත බරිත වුන
රඟනෙමි සැහැල්ලුව
ගිලී නැති හැඩ කාහටත් පෙනෙන ලෙසටය
මුහුද, බිය නොවනු සොඳුරිය
දඟ වුවත් රළ මෙලෙසට
රත් වූ වැලි පිරුණු වෙරළක
උනුසුම ලබනු රිසි මිස, නිබඳවම නොරැඳී
'මම අයිති මුහුදට'
මුමුණමින් ඇදී යන වග
වෙරළත් දනී පෙර සිට...
No comments:
Post a Comment