රැඳුනාට
මොහොතකට නුඹ මුව මත
ඔතරම්ම
නොතැවෙන්න යැයි කියන
අමාවක..
සඳවතක හිස පිරිමැද
පියමැන ගියේ
පිනිකැට වෙත වැතිර
කඳුළු හංගා තබනට..